Latar Belakang Pendudukan Jepun di Tanah Melayu

Pada mulanya, Jepun merupakan sebuah Negara yang mengamalkan dasar Isolasi sehinggalah pada abad ke-18. Namun demikian, setelah kedatangan  Commodare Matthew C. Perry dari Amerika syarikat pada tahun 1853, Jepun mulai mengadakan hubungan luar dengan kuasa barat.  Hal ini telah membuka peluang kepada kuasa-kuasa barat yang lain seperti British, Perancis dan Belanda datang ke Jepun sekaligus menyebabkan Jepun mengubah dasarnya daripada dasar pintu tertutup kepada dasar pintu terbuka. Menurut Tarling (2001), Jepun merupakan sebuah Negara yang mempunyai penduduk yang ramai manakala kawasan tanahnya pula kurang sesuai untuk aktiviti pertanian. Hal ini menyebabkan Jepun menjadikan negaranya daripada Negara pertanian kepada Negara perindustrian.  Maka Jepun terpaksa memperoleh bahan mentah dan pasaran bagi bahan yang dihasilkan. Oleh itu, Jepun telah memperbesarkan angkatan tenteranya untuk memastikan dasar perluasan kuasanya dapat dilaksanakan dengan lancar.

Pada akhir abad ke-19, Rusia telah menjadi kuasa besar yang menjadi saingan kepada Jepun. Persaingan ini adalah disebabkan oleh perebutan dua wilyah iaitu Manchuria dan Korea. Pada waktu itu, kedua-dua wilayah ini berada dalam kawasan wilayah Negara China tetapi Negara China tidak dapat menentang kuasa Jepun dan Rusia kerana kedudukannya yang lemah akibat pemberontakan dalam negeri.  Dalam peperangan China-Jepun, Jepun telah berjaya mengusir kekuasaan China di Korea. Malah Jepun juga berjaya  menguasai Taiwan, kepulauan Pescardores dan menamatkan kedaulatan China di Manchuria.  Jepun juga berjaya menamatkan ancaman Rusia di Manchuria pada tahun 1904-05. Machuria sangat penting kepada Jepun pada waktu itu sebagai sumber ekonomi. Golongan nasionalis di China telah menubuhkan sebuah parti bersatu bagi menentang pencerobohan Jepun di kawasan takluknya. Hal ini mencemaskan Jepun lalu bertindak menyerang  China terlebih dahulu.

 Pada bulan  November 1935,  Jepun memaksa lima buah wilayah di utara China menubuhkan pemerintahan autonomi di bawah kawalan Jepun. Dasar perluasan kuasa Jepun ini telah menyebabkan hubungan antara Jepun dan British semakin meruncing. Pada tahun 1936, Jepun membuat pakatan dengan Jerman dibawa Hilter dan Itali dibawa Mussolini. Kedudukan Britain yang semakin lemah membuka peluang untuk Jepun untuk meluaskan pengaruhnya di kawasan selatan China tanpa halangan daripada mana-mana kuasa barat. Ini melibatkan pengusaan Jepun terhadap Canton, Pulau Hianan dan Kepulauan Sinnan.

Sewaktu Perang Dunia Kedua meletus, Jepun mengambil kesempatan untuk meneruskan dasar perluasan kuasannya  di Asia. Pada bulan September 1940, Jepun telah Berjaya menguasai bahagia utara Indo-china Perancis. Hal ini telah membimbangkan Amerika Syarikat. Oleh itu persidangan Washington pada 1921 telah diadakan. Persidangan ini telah menghadkan kuasa angkatan laut Jepun dengan kadar tiga bagi Jepun dan lima bagi Amerika Syarikat dan Britain. Tapi ketetapan ini tidak melemahkan Jepun. Seterusnya mendorong kepada Amerika Syarikat melancarkan sekatan eksport besi ke Jepun. Setelah itu, Amerika Syarikat telah membekukan kesemua harta Jepun di seberang laut dan memutuskan hubungan diplomatik dengan Jepun pada tahun 1941.

 Lebih malang lagi buat Jepun kerana Britain dan Belanda turut mengikuti tindakan Amerika Syarikat tersebut. Keadaan ini menyebabkan Jepun terpaksa membuat dua pilihan iaitu sama ada berundur dari Negara China dan menumpukan kegiatan dalam bidang ekonomi ataupun terpaksa berperang dengan kuasa-kuasa Barat. Akhirya, Jepun tidak mempunyai pilihan lain selain terpaksa memilih untuk berperang dengan kuasa-kuasa barat yang lain. Jepun telah memulakan langkah pertama dengan melancarkan serangan tentera ke Indo-China dan berjaya menguasainya pada bulan Disember 1941. Hal ni membuka peluang Jepun untuk menyerang Burma, Tanah Melayu dan Kepulauan Hindia Timur.